Okołowielkanocnie

Ten stół ma dobrze ponad siedemdziesiąt lat. Na co dzień jest okrągły, na święta, po rozsunięciu powstaje owal. Moi Dziadkowie kupili go tuż po ślubie, wraz z całą jadalnią, kiedy urządzali swoje pierwsze mieszkanie. Chwilowo było to mieszkanie służbowe, ale przyszłość rysowała się bardzo stabilnie. W perspektywie były kolejne awanse, po kilku latach mieli sobie pozwolić na mały domek, może nawet samochód. Wrzesień 1939 roku przekreślił wszystkie plany. Na szczęście Opatrzność czuwała i rodzina wyszła z wojennej zawieruchy bez szwanku, meble ocalały. Kilkanaście lat później znalazł się nawet mały domek kupiony dzięki "przyszywanej" Cioci.

Odkąd pamiętam, wszystkie uroczystości rodzinne odbywały się właśnie wokół tego stołu. W cielęcych latach buntowałam się nawet przeciwko temu. Teraz cenię go sobie bardzo i nie zamieniłabym na żaden inny.

Jego średnica wynosi 1,25m, długość po rozsunięciu ponad 2m. Taki stół zasługuje na odpowiedni obrus. Standardowe są zazwyczaj za wąskie i za krótkie. Pozostaje uszyć obrus na wymiar. 

Nie było łatwo kupić odpowiedni materiał (1,80 m nie jest najpopularniejszą szerokością), tym bardziej, że zamarzył mi się obrus haftowany krzyżykami, z wiosennym motywem, wykończony mereżką, taki specjalnie na Wielkanoc. Wzór znalazłam w Annie nr 8/2004 .
W końcu udało się. Od kilku lat potrawy wielkanocne ustawiam na tym właśnie obrusie. Prasuję go starannie, ale tkanina jest bardzo niewdzięczna jeśli chodzi o  gładkość.

Na szczęście po ustawieniu talerzy i półmisków wszystkie nierówności znikają.

Przy rozsuniętym stole mieści się dwanaście osób, więc do obrusa jest jeszcze dwanaście serwetek z narożnym motywem, również wykończonych mereżką.

I jeszcze kilka zdjęć z Wielkanocy A.D. 2015:

 

        

                      

                                                                    

                              

              

Pan Jajko

Pan Jajko pośród innych jajek