Z Archiwum "A" (9) - Tajemniczy ogród

Murowana studnia z drewnianym daszkiem, metalowe wiaderko kołyszące się na grubej linie, kępy różowo-czerwonych i fioletowych kwiatów, dorodna dynia i mnóstwo zieleni przetykanej żółtymi plamkami. Wszytko to złożone z drobnych krzyżyków. Wrześniowa Anna z 2002 roku zaprasza do tajemniczego ogrodu. 

W innym zakątku tego ogrodu jest jeszcze uroczy zielony domek, przy którym wyrósł słonecznik, mnie jednak bardziej do gustu przypadła studnia. Po raz kolejny przeliczyłam się z siłami. Wydawało mi się, że taki niewielki obrazek będzie się przyjemnie i szybko haftowało. Przyjemnie owszem, ale liczenie poszczególnych krzyżyków w podobnych kolorach zdecydowanie wydłużało czas wyszywania. Co prawda wczoraj udało mi się postawić ostatni krzyżyk, brakuje jednak konturów. Coś czuję, że przyszły rok będzie rokiem kończenia wszystkich pozaczynanych projektów.

Kolory dobierałam sama (i na tym na razie polega twórcze przetworzenie oryginału), chciałam wykorzystać posiadane zapasy muliny. Nie jestem do końca zadowolona z wyboru, ale uparłam się, żeby nic nie dokupować. Może po wykończeniu efekt będzie lepszy.

Sezon ogrodowy powoli się kończy, a ja ciągle czuję jakiś niedosyt. Ostatnia zima, a właściwie mroźna wiosna poczyniła pewne spustoszenie wśród roślin. Najbardziej brakowało mi w tym roku hortensji, które uwielbiam, a które kwitły bardzo ubogo. Mogłam tylko pomarzyć o takich okazach (zdjęcia z poprzednich lat):

 

Bardzo ubogo zakwitł też różanecznik, który w poprzednich latach tak cieszył nasze oczy:

 

 

Zastanawialiśmy się, czy to kwestia zimna, czy tego, że jego Ofiarodawca  wiosną odszedł do lepszego życia...

Na szczęście dopisały róże,

floksy w różnych odmianach,

 lawenda

 

i niezawodne rudbekie.

W donicy, w której zasiałam koperek, pojawiły się takie oto liście,...

... następnie łodyga, kwiat, a wreszcie mała kulka, która rosła, rosła, aż osiągnęła takie rozmiary:

Zupełnym przypadkiem mam własnoręcznie wyhodowaną dynię :)

To jest właśnie najpiękniejsze w ogrodnictwie - nigdy nie wiadomo do końca, jakie będą efekty naszych działań.

Ogrodowo pozdrawiam :)

Owocowy transport

Zamawiający autka dla swojego przyjaciela sam obchodził niedawno urodziny. Życzenie co do prezentu było bardzo precyzyjne: "Ciociu, a czy dla mnie na urodziny mogłabyś zrobić tira?  Takiego, który dostarcza owoce. Najlepiej czerwony mercedes, z jednej strony może mieć napis Biedronka, a z drugiej Lidl i mogą tam być jakieś  jabłuszka albo wisienki." 

Klient nasz pan. Wytyczne zostały przedstawione jeszcze w lipcu, ale realizacja przesunęła się niestety na ostatnią chwilę. Nawet się zastanawiałam, czy Solenizant jeszcze pamięta o swoim zamówieniu. Pamiętał doskonale. Pierwsze pytanie, gdy odwiedził mnie tydzień przed urodzinami brzmiało: "Jak idzie "szycie" tira?". Na szczęście początek już był.

Czerwony? Proszę bardzo.

Mercedes? Z małymi perturbacjami związanymi z jakością srebrnego mazaka, ale jest. 

Napis "Biedronka" i wisienki? Czemu nie.

Napis "Lidl" i jabłuszka z drugiej strony? Jak najbardziej.

Przeraziła mnie trochę ilość kół w tirze, aż dziesięć! I czym je usztywnić, żeby się nie wyginały? Koła samochodzików osobowych miały usztywnienie z przezroczystego plastiku. Namęczyłam się wtedy wycinając okrągłe kształty dziurkaczem ozdobnym. Okazało się, że zupełnie go stępiłam i nie nadawał się już do użytku. Na szczęście z pomocą pospieszył Dziadek Solenizanta i pociął ... stary styl od miotły na plasterki grubości około 2 mm. Mnie pozostało je obszydełkować i przyszyć do podwozia.

Uff... zdążyłam! Jeszcze tylko muffinki (dla Solenizanta bez orzeszków, za to z literkami) i można ruszać na imprezę. Wszystkiego najlepszego Kochany Jacku!

Zostało już złożone kolejne zamówienie. Moja Bratanica obchodzi urodziny w grudniu. Do tego czasu mam zrobić ... zielonego węża boa.

Jesiennie pozdrawiam :)

PS Ostatnio, mimo, że robiłam prezenty, zapominałam je zgłosić do zabawy u Reni. Tym razem mi się  przypomniało na czas, a więc proszę.

Czytelnicze drobiazgi

 I wcale nie chodzi tu o nowele, opowiadania czy wiersze. To drobiazgi, które mają umilać Czytelnikowi lekturę.

Ten motyw  z  kartek z podróży, do którego nie byłam początkowo przekonana, tak mi się spodobał, że wykorzystałam go ponownie, ozdabiając notes i tworząc zakładkę. 

Zakładka nie tylko umila lekturę, wręcz ją umożliwia, gdyż ma z tyłu praktyczną kieszonkę na kartę prezentową, którą można zrealizować w pewnej sieci księgarni. 

Zestaw ten stał się upominkiem urodzinowym dla mojej Bratowej. Świętuje ona tuż przed rozpoczęciem roku szkolnego, tak więc jej dzieci, moja Bratanica i mój Bratanek zwykle dostają jakiś drobiazg od cioci na nowy rok szkolny. Tym razem mogli sobie wybrać prezenty sami w wyżej wspomnianej księgarni.

Ich karty zostały wsunięte za balonik ...

... i za latawiec.

A żeby zakupy były prawdziwie rodzinne mój Brat dostał piórko z kieszonką. 

Dopiero na zdjęciu zauważyłam pewne niedoróbki. Było za późno, żeby je naprawić ;)

Zakupy się odbyły, lektury są w trakcie czytania, a ja mam miłe poczucie, że dołożyłam małą cegiełkę do dzieła krzewienia czytelnictwa.

Czytelnicze pozdrowienia :)

PS Ten wpis jest mocno spóźniony, miał się ukazać na początku miesiąca. Wrzesień był pracowity nie tylko pod względem zawodowym, ale również towarzyskim, kulinarnym i robótkowym, choć na blogu tego nie widać. W soboty pojawiały się muffinki zjadane przez kolejnych gości, projekt archiwalny, znowu dość czasochłonny, posuwa się naprzód, oprócz tego zostało zrealizowane specjalne zamówienie urodzinowe, o czym wkrótce.

Sobotnie muffinki

Muffinki jabłkowe z orzechami

Składniki suche                                                                 Składniki mokre 

2 szklanki mąki                                                          1/2 szklanki oleju

1/2 szklanki cukru trzcinowego                                1/2 szklanki mleka

2 łyżeczki proszku do pieczenia                               3 łyżki jogurtu greckiego

1 łyżeczka cynamonu                                                2 jajka

szczypta soli                                                                      

cukier waniliowy                                                               

2 jabłka

garść posiekanych orzechów włoskich
                                                         

Składniki mokre wymieszać ze składnikami suchymi, na koniec wmieszać pokrojone drobno jabłka i posiekane orzechy lub w przypadku, gdy ktoś nie lubi orzechów część babaeczek posypać orzechami po wierzchu ;). Piec w temperaturze 190 stopni C około 30-40 min.

(17 sztuk)