Kwiecień na Wilczych Dołach (1)

Po wczorajszej prawie letniej temperaturze, dzisiejsze prognozowane niecałe 10 stopni nie zapowiadało się zbyt miło. Ubrana prawie zimowo wyszłam przed siódmą z domu i zerknąwszy w niebo, na którym kłębiły się chmury o fantastycznych kształtach, już z góry cieszyłam się na malowniczy spektakl. Nie zawiodłam się. Słońce z trudem się przedzierało przez obłoki, ale szarości z bielą i błękitem tworzyły przepiękne obrazy. 

Bawiłam się dzisiaj opcją zdjęć panoramicznych w aparacie.

Po drodze oko cieszyły chmury żółtego, białego i różowego kwiecia (kwitnące drzewka i krzewy), jednak na Wilczych Dołach na pierwszy rzut oka trudno było znaleźć jakieś kolory. Dopiero nad samą Wójtowianką wypatrzyłam żółte kępki, które aplikacja zidentyfikowała jako knieć błotną.

W kubku już tradycyjnie kakao, a w pudełku połówka bajgla, tym razem kupnego.

(...) lecz oni u Pana znaleźli schronienie. (Ps 14,6b)

Dąb jeszcze bez listków, ale na widocznych w tle wierzbach (chyba) pojawia się już zieleń.

Ruszałam już w drogę powrotną, gdy słońce pokazało się w pełnej krasie oświetlając świeżą, wiosenną zieleń trawy.

A kwietne połacie wzdłuż lipowej alei w pobliżu domu wzbogaciły się o zawilce, które zastępują przekwitające krokusy.

Kwietniowe pozdrowienia :)

Wilcze Doły w marcu

 

Marzec na Wilczych Dołach (5)

Słońce jakby lekko przymglone, ale przyjemnie grzejące, rozbrzmiewające zewsząd ptasie trele, coraz więcej zieleni oraz pierwsze kwitnące krzewy i kwiaty. Wiosna na Wilczych Dołach rozgościła się na dobre.

Na błękitnym niebie trochę chmur.

Dąb jeszcze bezlistny, ale jestem pewna, że soki już krążą i przygotowują listki do wypuszczenia.

Już w zeszłą niedzielę, kiedy to w deszczu wznosiłyśmy z przyjaciółkami toast za wiosnę, zauważyłam roślinki o ciemnych liściach z pierwszym rozkwitniętym, fioletowym kwiatuszkiem i licznymi pączkami. Dziś większość z nich była już rozwinięta, a aplikacja do rozpoznawania roślin podpowiedziała mi, że to miodunka. 

Aparat niestety przerobił fiolet na ciemny błękit, ale przynajmniej uchwycił szczegóły.

Lecz ja zaufałem Twemu miłosierdziu. (Ps 13,6a)

Strawą duchową (Psalm 13) i cielesną (zachomikowane w zamrażarce ciasteczka owsiane) raczyłam się spoglądając na takie oto drzewko. 

I z innej perspektywy.

Delikatne gałązki ładnie rysowały się na tle błękitnego nieba.

Widać było już wyraźne pąki i kwiaty, dzięki którym aplikacja zidentyfikowała drzewko jako grab.

W drodze powrotnej, już blisko domu zachwycałam się całymi połaciami krokusów, żonkilków i cebulic. Jesienią trawnik ciągnący się wzdłuż zabytkowej lipowej alei został przekopany na całej długości, dzięki czemu możemy się teraz cieszyć istną feerią barw (aparat konsekwentnie pomija fiolety).

Wiosenne pozdrowienia u schyłku marca :)

Zielono mi czyli powitanie wiosny

Cotygodniowe sobotnie spacery poranne natchnęły mnie do zorganizowania zielonego przyjątka z okazji rozpoczęcia wiosny. W planach był piknik na Wilczych Dołach, toast za wiosnę i odrobina poezji. Zostały poczynione odpowiednie przygotowania. Podszyłam kawałek materiału w zieloną krateczkę, pozostałą po szyciu "porte-tarte" i powstał wiosenny obrusik.

Zakupiłam papierowe talerzyki w zielone kropki, plastikowe kubeczki wielokrotnego użytku oraz okrągłe pojemniczki z zielonymi wieczkami, a szklane butelki dostały nowe wiosenne wstążeczki.

Zrobiłam wiosenne zakładki wykorzystując zalegające w szafce papiery w zielonej tonacji.

Wybrałam kilka wiosennych wierszy, które znalazły się na ich drugiej stronie.

Wymyśliłam zielone menu piknikowe (tarta z brokułem i cukinią, pieczone klopsiki z kalarepą i koperkiem, zielony ogórek i dwa rodzaje jogurtowych dipów - ze szczypiorkiem i z rzeżuchą) oraz obiadowe dla części rodziny zostającej w domu (to samo plus zupa-krem z zielonego groszku i sałata z winogronami).

Wszystko było dopięte na ostatni guzik, tylko wiosna postanowiła zrobić psikusa i ukryła się za zasłoną deszczu. Mimo to razem z dwiema przyjaciółkami przespacerowałyśmy się z parasolami po Wilczych Dołach, wzniosłyśmy toast za wiosnę pietruszkowym smoothie, przeczytałyśmy po jednym wiosennym wierszu i wróciłyśmy na piknikowy obiad do domu. Zajęta rozmowami i wspólnym spędzaniem czasu zapomniałam o dokumentacji fotograficznej. Zdjęcia widoczne powyżej zrobiłam już po zakończeniu imprezki ;)

A te przecudne tulipany dostałam od jednej z zaproszonych dziewczyn.

Wiosna, choć chwilowo ukryta, miłościwie (mam nadzieję) nam panuje, a ja już obmyślam, jak wspólnie powitamy lato (jesteśmy już umówione).

Wiosenne pozdrowienia :)

Marzec na Wilczych Dołach (4)

Pierwsza wg kalendarza wiosenna sobota jaśniała słońcem na bezchmurnym niebie, rozbrzmiewała ptasimi trelami i cieszyła oczy coraz liczniejszymi pąkami zieleni.

 

W planie było obejście polderu górną alejką i rozłożenie się ze śniadankiem na ławeczce blisko dębu (dziś ponownie na tle czystego błękitu).

Jako roślinkę chciałam sfotografować krzaczek forsycji, który wpadł mi w oko w zeszłym tygodniu. 

Liczyłam, że jakiś pączek już się rozwinie, ale widocznie nocne przymrozki skutecznie przyhamowały rozkwit.

Zanim jednak dotarłam do upatrzonej ławeczki, zmieniłam trasę i jednak przeszłam przez dno zbiornika, gdzie mój wzrok przyciągnęły "plamy" nocnego szronu, pozostałe w cieniu leżących na trawie głazów.

A wszystko za sprawą pewnej kaczki (a właściwie kaczora), który tkwił nieruchomo (tylko przez chwilę;) na środku jednego z oczek wodnych. Sfotografowałam go z daleka.

Potem trochę przybliżyłam.

Kolejne zbliżenie wyszło już nieostro, więc ruszyłam ścieżką w dół, ale niestety zanim dotarłam na brzeg stawku, kaczorek rozłożył skrzydła i odleciał. Pozostało mi tylko zrobić zdjęcie odbijających się w wodzie zabudowań Sikornika.

Potem już szybciutko do góry, by wydobyć z plecaka kakao, kołocz i Psalmy. Wczoraj udało mi się zarobić i upiec ciasto drożdżowe z posypką, pod którą sypnęłam trochę cynamonu. Tak wyrosło, że nie zmieściło się do zazwyczaj zabieranego pojemnika. Całe szczęście kilka dni temu zakupiłam okrągłe pudełeczko z wiosennie zielonym wieczkiem, które okazało się idealne. Zmieniłam również zimowy kocyczek służący jako obrusik do zdjęć na ten, o bardziej pasujących do pory roku kolorach.

Ty nas ocalisz, o Panie. (Ps 12,8a)

Siedziałam sobie w słoneczku, zastanawiałam się, kiedy opadną liście z tych drzewek, które ich jeszcze nie zrzuciły i zbierałam siły na kolejny tydzień.

Sobotnie pozdrowienia :)